* «قالَ لَو أنَّ لِي بِکُمْ قُوَّةً أوْ آوِي إلي رُکْنٍ شَديدٍ (هود/80)
گفت: (افسوس) اي کاش در برابر شما قدرتي داشتم يا تکيه گاه و پشتيبان محکمي در اختيار من بود (آنگاه مي دانستم که به شما پست فطرتان چه کنم)
امام صادق عليه السّلام فرمود: منظور از «قوّه» همان قائم (عليه السلام) است و منظور از «رکن شديد» (پشتيبان محکم) 313 نفر از يارانش هستند. («اثباة الهداة»، ج 7، ص 100)
* در روايتى امام جواد (عليه السلام) به عبدالعظيم حسنى (عليه السلام) فرمود: «...وهنگامى كه براى او اين تعداد «313 نفر» از اهل اخلاص جمع شد خداوند امر او را ظاهر خواهد كرد...». ( كمال الدين، ج 2 ص 377)
* سيد بن طاووس در حديثى از امام على (عليه السلام) درباره اصحاب امام زمان (عليه السلام) نقل مى‏كند كه فرمود: «آنها 313 نفرند به عدد اصحاب بدر ...». (التشريف بالمنن، ص294-288)
* از جمله آن روايات اينكه شيخ طوسى به سندش از جابر جعفى از امام باقر (عليه السلام) نقل كرده كه فرمود: «يبايع القآئم بين الركن والمقام ثلاثمائة و نيّف عدّة أهل بدر... »؛ «بين ركن و مقام سيصد واندى به عدد اهل بدر با قائم بيعت خواهند كرد...»(الغيبة، طوسى، ص 284 ؛ بحارالأنوار، ج 52، ص 334)
* در تفسير آيه {وَلَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ العَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ} از امام باقر و امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه فرمودند: «همانا امت معدوده 313 نفر از اصحاب مهدى در آخرالزمان است همانند عدد اهل بدر ، كه در يك ساعت اجتماع مى‏كنند...». (ينابيع الموده، ص 509)
* امام باقر عليه السلام فرموده است: «خداوند براي حضرت قائم (عليه السلام) – از دورترين شهرها، به تعداد جنگاوران جنگ بدر، 313 مرد را جمع مي کند». (اعلام الوري، ص 310)
* هنگام ظهور، نخستين کساني که پس از جبرئيل امين با امام قائم (عليه السلام) بيعت مي کنند، همين 313 نفرند. («حضرت مهدي (عليه السلام) ، فروغ...»، ص 223)
* اين افراد در روايات شبيه به 313 نفر مسلمانان شجاع و سلحشوري شده اند که در جنگ بدر، نخستين شکست بزرگ را بر کفّار و دشمنان اسلام وارد آورند. به علاوه، اينان پرچمداران روي زمين، و حاکمان خدا بر مردم در سراسر زمين مي باشد. (همان مدرک. ص 224)

* در روايات به وفور نامي از يک گروه 313 نفري به ميان آمده است که اين افراد از نژاد «عجم» هستند و برخي از آنها بدون وعده ي قبلي در مکّه به حضور امام قائم (عليه السلام) شرفياب مي گردند. («اثباة الهداة»، ج 7،ص92)
* ثم اذا قام تجتمع اليه اصحابه على عدّة اهل بدر و اصحاب طالوت و هم ثلثمأة و ثلاثة عشر رجلا، كلّهم ليوث قد خرجوا من غاباتهم مثل زبر الحديد لو انّهم همّوا بازالة الجبال الرّواسى لازالوها عن مواضعها فهم الذين وحّدوا اللّه به حق توحيده ، لهم بالليل اصوات كاصوات الثواكل خوفا من خشية اللّه تعالى ، قوّام الليل ، صوّام النهار ، و كانّما ربّاهم أبٌ واحدةٌ قلوبهم مجتمعة بالمحبة و النصيحة..( (نوائب الدّهور فى علائم الظهور ، ج 2ص 114ط)
... چون قيام كند جمع مى‏شوند به سوى او يارانش كه به شماره اصحاب بدر و اصحاب طالوتند و ايشان سيصد و سيزده نفرند. همه آنها شيرانى هستند كه از كمينگاه‏هاى خود بيرون آيند مانند پاره‏هاى آهن ، اگر ايشان اراده كنند كه كوه‏هاى سخت را از جا بِكَنند هر آينه آنها را از جاهاى خود مى‏كَنند. پس ايشانند كسانى كه خدا را به وسيله مهدى بيگانگى پرستش مى‏كنند. براى ايشان در شبها، صداهايى مانند صداهاى زنهاى جوان مرده از ترس خدا است نماز گذارندگانند در شبها و روزه دارانند در روز ، گويا يك پدر و يك مادر آنها را تربيت كرده‏اند. دلهاشان در دوستى كردن به همديگر و پند دادن به يكديگر با هم جمع و يكى است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: